Heroes of the Storm. Lepiej późno niż wcale.

Czym jest Heroes of the Storm?

Heroes of the Storm to gra typu multiplayer online battle arena (MOBA), w której do dyspozycji gracza oddane są znane i lubiane postaci ze wszystkich uniwersów stworzonych przez Blizzard Entertainment, takie jak na przykład Thrall i Sylvanas Windrunner z serii Warcraft, Deckard Cain i Mefisto z serii Diablo, czy Jim Raynor oraz Sarah Kerrigan z serii Starcraft. Gra różni się od innych gier z gatunku MOBA dzięki różnorodności map, przy czym każda mapa posiada inną mechanikę, która pomaga graczom w wygraniu gier.

Jak grać w Heroes?

Rozgrywka w Heroes of the Storm skupia się na walce 5-osobowych zespołów, dobieranych przez usługę Battle.net. Podczas pierwszych rozgrywek gracze mogą wykorzystywać czternastu bohaterów z darmowej, tygodniowej rotacji, ale później mogą kupić postacie w sklepie za złoto uzyskane z wygranych lub dzięki mikrotransakcjom. W grze dostępnych jest 84 postaci, podzielonych na 4 role oraz 14 map, różniących się pomiędzy sobą wielkością i charakterystycznymi celami. Za zabijanie wrogów, niszczenie wież oraz wykonywanie pobocznych celów drużyna dostaje punkty doświadczenia. W momencie gdy drużyna zbierze wystarczająco dużo doświadczenia, każdy z sojuszników uzyskuje dodatkowe punkty statystyk, ponadto na poziomie 1, 4, 7, 10, 13, 16, i 20, dostaje punkt talentu. Punkty talentu pozwalają dostosować umiejętności postaci. Gracz może również przyzwać wierzchowca, który zwiększa szybkość poruszania się. Wierzchowiec zostanie automatycznie schowany, gdy gracz użyje umiejętności, zaatakuje lub zostanie zaatakowany. Między liniami znajdują się neutralne najemnicy, które po zabiciu będą walczyć dla drużyny. Każda mapa zawiera zróżnicowane zadania poboczne, które pomagają drużynie zwyciężyć.

Tryby gry

W trybie non-draftu, gracze wybierają postać, nie znając mapy na której będą grać. W trybie draftu gracze nie mogą grać bohaterami wybranymi przez przeciwny zespół, ale znają mapę przed wyborem postaci.

• wprowadzenie – trzy specjalne mapy, na których gracz uczy się poruszać, używać umiejętności oraz innych przydatnych rzeczy. Gracze kontrolują Jima Raynora ze StarCrafta, pobierając nauki od Uthera z serii Warcraft.
• szkolenie – tryb ze zmniejszonym doświadczeniem, gdzie gracz gra z botami na poziomie łatwym.
• przeciw SI – gracz zmierza się z pięcioma botami. Tak jak w StarCraft II, boty stają się trudniejsze wraz z wygrywaniem meczów.
• szybki mecz – 10 graczy w 2 drużynach walczy na jednej z 14 map. Gracze są dobierani na podstawie umiejętności graczy oraz roli, tak aby się nie powtarzały.
• poza rankingiem – tryb z mechaniką taką samą jak tryby liga bohaterów i liga drużynowa, dostępny dla graczy z mniejszymi poziomami niż 30, ale także dla tych z większymi.
• liga bohaterów – tryb draftu, dostępny dla graczy z minimum 14 postaciami na poziomie 5. Po zakończeniu rozgrywki gracz otrzymuje punkty i rangę ligi bohaterów.
• liga drużynowa – tryb draftu, dostępny od początku. Gracze mogą grać w tym trybie, wcześniej tworząc drużynę w menu gry. Po zakończeniu gry każdy gracz otrzymuje punkty i rangę ligi drużynowej.
• gra dowolna – tryb używany w turniejach. Tworzona jest poczekalnia, gdzie gracze mogą podzielić się na drużyny, dodać boty, wybrać mapę oraz dodać maksymalnie dwóch obserwatorów.

Czy 2014 rok to aby nie za późno?

Gra została wydana w czerwcu 2014 i pomimo, że do dzisiaj ma całkiem pokaźną bazę graczy to wydaje się, że Blizzard spóźnił się minimum 6 lat z wydaniem własnej gry MOBA. Heroes of the Storm ma praktycznie znikome szanse na przegonienie gigantów na rynku w postaci DOTY 2 i League of Legends. Heroes to jednak wciąż stosunkowo młoda gra, która cały czas jest usprawniana, a do gry regularnie dodawani sa nowi bohaterowie. Chociaż nie wszyscy pochodzą z klasycznych uniwersów. Ostatnia bohaterka Orfea jest pierwszą bohaterką w całości stworzoną przez zespół zajmujący się Heroes of the Storm. Fani zareagowali bardzo różnie na ogłoszenie jej, ale zdecydowana większość nie ma problemu z bohaterką rodem z Nexusa. O ile twórcy Heroes będą pamiętać o kultowych postaciach, które wciąż czekają na dodanie

Zostaw komentarz

Overwatch- pierwsza nowa marka od 18 lat

Czym jest Overwatch?

Overwatch skupia się na walce dwóch sześcioosobowych drużyn. Podobnie jak w grach multiplayer online battle arena, gracz wybiera jedną postać (wg stanu z listopada 2018 pula wynosi 29 bohaterów) z wyjątkowymi umiejętnościami. Bohaterowie są podzieleni na trzy klasy – na bohaterów natarcia z dużymi obrażeniami lub kontrolujące pole bitwy przy pomocy pułapek/wieżyczek, postacie wspierające drużynę, lecząc sojuszników lub dając im bonusy oraz na tzw. „tanków”, czyli postaci mogących zaabsorbować dużą ilość obrażeń. Mapy wzorowane są na prawdziwych lokacjach; trzy pierwsze mapy („King′s Row”, „Hanamura”, „Świątynia Anubisa”) inspirowane są Londynem, Japonią oraz ruinami Starożytnego Egiptu.

Overwatch zawiera cztery tryby rozgrywki:

• szturm – zadaniem jednej z drużyn jest zdobycie dwóch punktów przejęcia, podczas gdy druga musi je bronić;
• eskorta – drużyna atakująca ma za zadanie eskortować ładunek do punktu przed upływem czasu, podczas gdy drużyna broniąca musi ich powstrzymać;
• kontrola – dwie drużyny walczą o kontrolę na mapie przed upływem czasu;
• szturm/eskorta – atakujący najpierw przejmują ładunek, a potem eskortują go do punktu docelowego. Obrońcy starają się ich powstrzymać;
• rywalizacja;
• centrum gier

Fabuła

Overwatch został osadzony w niedalekiej przyszłości, kilka lat po kryzysie omnicznym, w którym zbuntowana sztuczna inteligencja chciała zniszczyć rasę ludzką. Aby zakończyć konflikt, Organizacja Narodów Zjednoczonych stworzyła grupę Overwatch, która łączyła najzdolniejszych ludzi z całego świata. Gdy wojna się skończyła, grupa została przekształcona w organizację pokojową, jednak po wielu przestępstwach na całym świecie, korupcji i działalności niezgodnej z prawami człowieka, wpływy organizacji zaczęły słabnąć. Po tajemniczym wybuchu w głównej siedzibie Overwatch, uznanej za wypadek, grupa została rozwiązana.

Sukces komercyjny Overwatch

2 czerwca 2016 roku Blizzard poinformował, że od czasu premiery w Overwatch zagrało siedem milionów osób (na wszystkich platformach), które spędziły w świecie gry łącznie 119 mln h4 czerwca 2016 Blizzard za pośrednictwem serwisu Twitter poinformował, że w grę zagrało już ponad 10 milionów osób. 23 czerwca 2016 grupa analityczna SuperData Research podała, że Overwatch zajął 1. miejsce wśród najlepiej zarabiających tytułów na komputery osobiste oraz 5. miejsce wśród gier na konsole. Oszacowano, że w osiem dni od premiery zarobił ponad 269 mln dolarów z dystrybucji cyfrowej na całym świecie, wyprzedzając takie tytuły, jak Doom, Counter-Strike: Global Offensive, Dark Souls III i Minecraft. Podano również, że gra była wówczas 5. najczęściej transmitowanym tytułem na serwisach streamingowych. 4 sierpnia podczas sprawozdania z II kwartał 2016 roku podano, że w Overwatch zagrało już ponad 15 milionów osób na całym świecie, wliczając w to sprzedane egzemplarze pudełkowe, sprzedaż cyfrową, graczy korzystających z kafejek internetowych oraz wielodostępnych konsol domowych. Tym samym stał się najlepiej sprzedającą się grą komputerową Blizzarda w historii, detronizując poprzednią produkcję firmy, Diablo III i zarazem osiągając to szybciej niż jakakolwiek gra tego studia. Overwatch pobił również rekord ustanowiony przez Diablo III w Chinach i stał się najszybciej sprzedającą się grą PC na tamtejszym rynku. Ponadto podano, że od premiery zarobił około 0,5 mld dolarów, a gracze spędzili dotychczas ok. 500 mln h w grze. Podczas imprezy TwitchCon 2016 firma Twitch podała, że Overwatch był najchętniej streamowaną grą w 2016. 11 października 2016 podano, że liczba zarejestrowanych graczy przekroczyła 20 milionów; tym samym OW stał się najszybszą grą Blizzarda, która osiągnęła taki wynik w tak krótkim czasie, tj. po czterech miesiącach. Pod koniec stycznia 2017 roku podano, że ilość graczy przekroczyła 25 milionów, z kolei podczas podsumowania rocznego za rok 2016 podano, że jako „nowa franczyza” w IV kwartale utrzymywała wysoką aktywność miesięczną graczy (MAU). 28 kwietnia 2017 podano, że liczba graczy przekroczyła 30 mln^. Z kolei podczas sprawozdania finansowego za I kwartał 2017 poinformowano, że Overwatch stał się 8. marką w portfolio Activision Blizzard, która zarobiła miliard dolarów. Podczas sprawozdania za II kwartał 2017 podano, że społeczność Overwatcha wzrastała od ponad roku po premierze gry, ustanawiając tym samym kolejny rekord miesięcznej aktywności graczy (MAU). 16 października 2017 Blizzard za pomocą Twittera ogłosił, że gra ma już 35 milionów graczy. Podczas podsumowania III kwartału 2017 podano, że w porównaniu do roku poprzedniego wzrosła miesięczna ilość aktywnych graczy. Podczas sprawozdania za I kwartał 2018 podano, że łączny czas spędzony na graniu i oglądaniu Overwatch wzrósł w ujęciu kwartał do kwartału.

Ponadto w czerwcu 2016 koreańska strona Gametrics poinformowała, że Overwatch był drugą najpopularniejszą grą (23,79%) w koreańskich PC bangach zaraz po League of Legends (29,15%). Z kolei pod koniec czerwca podano, że gra była najczęściej wybieranym tytułem w koreańskich kafejkach internetowych. Według danych Gametrics z ponad 4000 PC bangów, Overwatch osiągnął ponad 30%, pokonując League of Legends z wynikiem 27,8% (na 1. miejscu od 46 miesięcy). Gra ponownie była numerem 1 w koreańskich kafejkach internetowych przez cały III kwartał 2016 roku.

Początkowo Overwatch był tworzony jako MMO pod nazwą Project: Titan, ale sam Jeff Kaplan stwierdził, że stworzona przez nich gra okazała się całkowitą porażką, przez co postawiono właśnie na Hero Shootera.

Zostaw komentarz

Starcraft czyli Warcraft w kosmosie.

Kosmiczny RTS. Czym jest Starcraft?

Podstawowym celem gry jest wyeliminowanie wszystkich przeciwników (wyjątek stanowi kampania oraz niektóre gry typu UMS). W tym celu należy zdobyć kontrolę nad odpowiednią ilością minerałów oraz gazu, które są w grze zasobami niezbędnymi do rozbudowy bazy, konstrukcji jednostek bojowych, a także wprowadzaniu różnorodnych ulepszeń jednostek i budynków. Kryształy zbierane są bezpośrednio ze złóż w ziemi i są wydobywane masowo przez robotników (odpowiednich dla każdej rasy), natomiast gaz musi być najpierw odpowiednio przetworzony w specjalnym budynku i jest wydobywany tylko przez jednego robotnika naraz.

Gracze mogą kontrolować ograniczoną liczbę jednostek – nie może przekroczyć 200, gdyż jest to limit nałożony przez programistów. Wyjątek stanowią niektóre misje kampanii, gdzie gracz ma możliwość kontrolowania dwóch baz różnych ras (podczas gry Protossami w dodatku Brood War można grać wszystkimi trzema rasami przy użyciu zdolności jednostki Dark Archona – Mind Control. Wtedy też można mieć więcej niż 200 jednostek, gdyż limit jest liczony osobno dla każdej rasy kontrolowanej przez gracza).

Każda jednostka w grze jest unikatowa – żadna nie ma swojego odpowiednika u innej rasy. Twórcy gry starali się zrównoważyć szanse wszystkich stron konfliktu i dzięki temu gra jest niezwykle wymagająca, gdyż jego jedyną przewagą nad przeciwnikiem są umiejętności, które musi rozwijać (zarówno w skali „mikro” jak i „makro”, a więc umiejętności szybkiego i trafnego wydawania poleceń, poruszania się, budowania, itd.).

Gracze zazwyczaj rozpoczynają grę z czterema robotnikami (są to SCV u terran, drones u zergów i probes u protossów), jednym budynkiem głównym, w którym produkowani są robotnicy, oraz 50 jednostkami minerałów wystarczającymi na zakup jednego robotnika. Wyjątkiem są gry UMS (ang. Use Map Settings), gdzie gracze zaczynają z częściowo rozbudowanymi bazami. Mapy takie zawierają często różne zdarzenia (ang. triggers), które często uaktywniają się dopiero w trakcie gry.

W fabule gry występuje wiele wątków i zwrotów akcji, przeplatanych animowanymi przerywnikami filmowymi. W trybie pojedynczego gracza do rozegrania są trzy kampanie, po jednej dla każdej z ras. Fabuły poszczególnych kampanii są ze sobą ściśle powiązane, tak że rozegranie ich we właściwej kolejności ukazuje spójny i ciągły scenariusz, choć odkrywany i przedstawiany za pomocą fragmentów filmowych z perspektyw poszczególnych ras.

W pierwszej części gracz wciela się w rolę dowódcy wojsk Konfederacji Terran, szybko jednak przechodzi na stronę quasi-partyzanckiej organizacji o nazwie Sons of Korhal, której dowódcą jest Arcturus Mengsk. Jest to początek wielkiego konfliktu pomiędzy trzema rasami występującymi w StarCrafcie.

W drugiej kampanii gracz zostaje jednym z „Cerebrates”, dowódców poszczególnych rojów zergów, podlegających bezpośrednio nadrzędnemu umysłowi, Overmindowi. Zostaje tu rozwinięty wątek walki pomiędzy zergami a protossami, który trwa praktycznie do końca podstawowej wersji gry.

Trzeci epizod zostaje poświęcony rasie protossów. Tym razem gracz zostaje jednym z nowych Egzekutorów (ang. Executor), który ma zastąpić Tassadara, oskarżonego przez Konklawe (forma rządu protossów) o współpracę z Dark Templarami, którzy zostali wygnani dawno temu z rodzimej planety protossów, Aiur. Trzecia kampania kontynuuje wątki rozpoczęte wcześniej, a także ukazuje głębokie podziały i różnice, jakie są zakorzenione w społeczeństwie protossów, z którymi muszą sobie poradzić w obliczu nadchodzącego niebezpieczeństwa.

Dwanaście lat oczekiwania. Starcraft II: Wings of Liberty

Fabuła kampanii StarCraft II rozgrywa się cztery lata po wydarzeniach ze StarCraft : Brood War, zaś podczas niej spotykamy bohaterów powracających z oryginalnej serii, m.in. Zeratula, Arcturusa Mengska, Artanisa, Sarah Kerrigan i Jima Raynora oraz kilka nowych postaci takich, jak: Tychus Findlay czy Selendis. Gracze mają także możliwość powrotu na światy z oryginalnej gry, takie jak: Char, Mar Sara, Tarsonis czy Braxis, ale również poznać nowe światy, jak planeta z wielkimi dżunglami, Bel’Shir. Potwierdzono również, że xel’naga, starożytna rasa kosmiczna, odpowiedzialna za stworzenie protossów i zergów, będzie odgrywała znaczącą rolę w historii Wings of Liberty.

Tło wydarzeń

Na zakończenie Starcraft Brood War po zagładzie sił ekspedycyjnych Zjednoczonego Dyrektoriatu Ziemskiego, pokonaniu Dominium Terran i po najechaniu ojczyzny protossów, Aiur, Kerrigan i jej siły zergów stały się dominującą siłą w sektorze Koprulu. Jednak po zakończeniu Wojny Rojów, Kerrigan, mimo że posiadała wystarczającą moc, aby zniszczyć wszystkie punkty oporu w sektorze Koprulu, wycofała się na planetę Char. W ciągu kolejnych czterech lat, nikt nie widział ani nie słyszał o Królowej Ostrzy i jej zergach, chociaż jej ostateczny atak mógł nadejść w każdej chwili.

W międzyczasie Arcturus Mengsk postanawia odbudować potęgę Dominium oraz umocnić jego siłę, odpierając tym samym napór konkurencyjnych grup terran. Walerian Mengsk, postać wprowadzona w powieści Firstborn, odgrywa ważną rolę w polityce Dominium, ze względu na jego pozycję jako następcy tronu. Tymczasem Jim Raynor, odgrywający ważną rolę w wydarzeniach ze StarCrafta i Brood War, został zmarginalizowany przez media, będące pod kontrolą Dominium. Jego rola poprzez propagandę Mengska została zredukowana do statusu najemnika, który jak wykazano, robi interesy z „Moebius Foundation”, nową frakcją, która jest zainteresowana starożytnymi artefaktami xel’naga. Chris Metzen, wiceprezes Blizzard, podkreślił, że przez wydarzenia ze StarCrafta II, Raynor stał się zmęczonym i rozgoryczonym człowiekiem, wykorzystanym i zdradzonym przez Arcturusa Mengska.

Po upadku Aiur i śmierci ich matriarchini Raszagal, protossi wycofali się na planetę mrocznych templariuszy, Shakuras. Tam Artanis, były uczeń Tassadara, stara się zjednoczyć w Khali protossów i mrocznych templariuszy, którzy prawie oddzielili się od siebie w plemiennej mentalności, w wyniku wielowiekowej nieufności.

Fabuła

Cztery lata po Starcraft ;  Brood War, Dominium Terran jest ponownie dominującą siłą w sektorze Koprulu. Z nieznanych powodów, Kerrigan zebrała rój na planecie Char i zniknęła z pola widzenia. Po odejściu zergów, protossi po raz kolejny przyjęli bierną rolę w galaktyce. Natomiast Jim Raynor stworzył rewolucyjną grupę o nazwie Raynor Raiders („Rekieterzy Raynora”) w celu obalenia Imperatora Arcturusa Mengska. Jednak Mengsk rozpoczął masową oszczerczą kampanię medialną przeciwko Raynorowi, ukazując go jako terrorystę.

Na Mar Sara, Raynor spotyka starego przyjaciela Tychusa Findlaya. Razem wyzwalają lokalnych mieszkańców spod kontroli Dominium, a także odkrywają, że Dominium odnalazło fragment starożytnego artefaktu xel’naga. Jim i Tychus przechwytują w końcu artefakt, który zgodnie z umową mogą sprzedać organizacji naukowej Moebius Foundation („Fundacja Moebiusa”), w celu sfinansowania ich wojny z Dominium. Podczas przygotowań do ucieczki z Mar Sara, Rekieterzy zostają zaatakowani przez zergów i są zmuszeni do utrzymania swojej pozycja do czasu, aż przybędzie im na ratunek krążownik Hyperion, dowodzony przez Matta Hornera. Wkrótce odkrywają, że inne planety również zostały zaatakowane przez rój zergów, który był prowadzony przez Sarę Kerrigan. W tym momencie gracz może zdecydować się na podjęcie misji pobocznych, które koncentrują się na historii innych bohaterów: dr Ariel Hanson i Gabriela Tosha.

Rekieterzy otrzymują wezwanie pomocy od dr Ariel Hanson z planety Agria. Raynor prowadzi swój zespół, aby pomóc dr Hanson przemieścić uchodźców z Agrii, którzy wycofali się podczas ataku zergów. Po przybyciu na planetę Haven, odkryli, że ludzie tam przebywający zostali zainfekowani. Dr Hanson proponuje, że może spróbować znaleźć lekarstwo na infekcję zergów. Wkrótce jednak, Raynor jest na rozdrożu między dr Hanson i protossami, którzy przybyli w celu próby oczyszczenia planety z zarażonych. Rekieterzy wykonują również szereg misji, zlecanych przez Gabriela Tosha, podczas których Raynor pomaga mu zbierać jorium i terrazyt – surowce potrzebne do szkolenia widm – na dwóch różnych planetach. Po tym, Rekieterzy odbierają transmisję od ducha imieniem Nova, który próbuje poinformować Raynora o prawdziwym pochodzeniu Tosha i jego widm. Przy końcowej misji pobocznej, Raynor znów staje przed wyborem, komu ma pomóc – Novie czy Toshowi. Dany wybór pozwala Jimowi na uzyskanie odpowiednio technologii duchów lub widm.

Następnie Matt Horner organizuje szereg misji, mających na celu uderzenie w Dominium. Na zniszczonej planecie Tarsonis, Rekietrzy odzyskują starego Adiutanta Konfederacji, który posiada zarejestrowaną transmisje potwierdzającą, że to Mengsk był odpowiedzialny za atak zergów na owy świat. Po tym Raynor uderza na siedzibę UNN na Korhalu i przekazuje komunikat o zbrodni Imperatora na całe Dominium, powodując ogromny skandal i podżega tym samym do zamieszek przeciwko rządom Dominium. Po ucieczce z Mar Sara, Raynor i Tychus dokonują kolejnych najazdów na kilka planet, aby zebrać znajdujące się tam fragmenty artefaktu xel’naga, dla Moebius Foundation. W międzyczasie Horner przestaje ufać Tychusowi i rozpoczyna dochodzenie w jego sprawie. Po czym mówi Raynorowi, że kombinezon Findlaya jest połączony z jego narządami wewnętrznymi, który w razie przypadku ma wyłączyć jego funkcje życiowe. Matt stwierdza tym samym, że Tychus coś przed nimi ukrywa.

Po zebraniu ostatniego fragmentu artefaktu, siły Raynora zauważyły okręty Dominium w umówionym wcześniej miejscu spotkania z Fundacją Moebiusa. Okazuje się jednak, że Fundacja Moebiusa została założona przez Waleriana Mengska, syn Arcturusa. Walerian zwraca się do Raynora, aby pomógł mu w inwazji na planetę Char oraz użyć artefaktu w celu przywrócenia Kerrigan ludzkiej postaci oraz osłabienia zergów. Mimo początkowej konsternacji załogi, Jim przystaje na tę propozycję. Inwazja na Char rozpoczyna się, Dominium i flota Rekieterów zostaje zaskoczona przez atak prewencyjny ze strony zergów. Jednak Raynorowi udaje się zapewnić przyczółek na Char oraz zbiera ocalałe siły Dominium, które przetrwały atak roju. Następnie połączone siły terran zmierzają do głównego ula na planecie. Artefakt ostatecznie osiąga pełną moc i zostaje aktywowany, niszcząc przy tym wszystkie zergi w promieniu jego wybuchu. Niedługo potem zespół Raynora znajduje Kerrigan, przywróconą do ludzkiej postaci, jednak Tychus ujawnia, że zawarł potajemny pakt z Arcturusem Mengskiem, handlując życie Kerrigan za własną wolność. Jim broni Sarę przed próbą zabicia jej, strzelając do Tychusa, po wcześniejszym zniwelowaniu jego ataku. Ostateczna scena pokazuje Raynora, niosącego nagą Sarę Kerrigan w swoich ramionach, po polu bitwy.

Kerrigan i Zergi

StarCraft II: Heart of the Swarm – strategia czasu rzeczywistego, umieszczona w realiach science fiction, stworzona przez studio Blizzard Entertainment na systemy Microsoft Windows i OS X. W przeciągu dwóch dni od premiery sprzedano ponad 1,1 miliona egzemplarzy. 15 lipca 2015 otrzymał status dodatku samodzielnego, dzięki czemu nie wymaga Wings of Liberty do instalacji.

Gra zawiera nowe jednostki i ulepszenia w trybie wieloosobowym w stosunku do StarCraft II: Wings of Liberty, a także kampanię skupiającą się na rasie Zergów. 15 sierpnia 2012 roku Blizzard zapowiedział, że beta testy gry niedługo się rozpoczną. Oficjalnie beta gry rozpoczęła się 5 września 2012 roku. Początkowo dostęp mieli jedynie profesjonalni gracze oraz dziennikarze. Wraz z czasem dostęp do bety rozszerzał się na pozostałych graczy. Dostęp do wersji beta można było uzyskać poprzez złożenia zamówienia przedpremierowego.

Starcraft II:  Legacy of the Void. Ostatnia część trylogii

Protossi umierali lub byli systematycznie tępieni już około wieku przed pierwszą wielką wojną. Następnie przez lata ponosili wiele krwawych porażek podczas kolejnych walk z zergami i terranami, i tak jest do chwili obecnej. Protossi giną jeden po drugim, a ich cywilizacja jest rozbita na wiele mniejszych frakcji, często walczących między sobą. Potrzebują więc bohatera, który spróbuje ponownie zjednoczyć podzielone i skłócone ze sobą plemiona i sekty protossów, żeby uchronić ich rasę przed zagładą.

Artanis, protoski bohater z wojny szczepów, który niedawno został okrzyknięty Hierarchą Daelaam (frakcja protossów składająca się z Khalaitów i Nerazimów utworzona na Shakuras), jest zmuszony szukać sposobu na ostateczne zjednoczenie swojej rasy. Na szczęście znalazł jedną rzecz, która może zmobilizować wszystkich protossów – rekultywacja upadłej planety Aiur. W tym momencie rusza budowa Złotej Armady, największej floty protossów jaka kiedykolwiek została stworzona. Za jej pomocą Artanis chce przeprowadzić misję odbicia Aiur oraz podjąć próbę zbudowania nowej cywilizacji protossów na gruzach starej.

W tym momencie rozpoczyna się podróż Artanisa, który musi ocalić swoich ludzi oraz budować nowe społeczeństwo protossów bez Khali, jednocząc – w Daelaam – zwaśnione frakcje Tal’darimów, Nerazimów czy Czyścicieli w celu odzyskania ojczystej planety i pokonania Amona, zanim pochłonie on wszelkie życie w galaktyce.

Z kolei Dominium Terran jest dość poważnie zdziesiątkowane, w wyniku czego Jim Raynor zamierza zostać na Korhalu w celu odbudowy tamtejszego społeczeństwa. Natomiast Kerrigan i jej rój zergów są zajęci poszukiwaniem Amona i jego złowrogich hybryd, dzięki czemu Artanis ma możliwość zjednoczenia rozbitych protoskich armii i powrócenie na Aiur w celu oswobodzenia planety z rąk zergów. Z kolei losy Zeratula były jak dotąd nie do końca znane, jednak gdy spotkał się z Kerrigan, przekazał jej część proroctwa. Nadchodząca ostateczna walka o przetrwanie pomiędzy trzema zjednoczonymi rasami a starożytnym złem, zdecyduje o dalszych losach Jima Raynora, Kerrigan, Zeratula i innych.

Protossi są główną rasą, której historia zostanie przedstawiona w trzeciej części trylogii czyli Legacy of the Void. Jim Raynor i Sara Kerrigan również są częścią tej opowieści, natomiast głównym antagonistą jest Amon, upadły xel’naga oraz twórca hybryd zergów i protossów. Dyrektor ds. rozwoju franczyzy Chris Metzen porównał historię Starcraft do filmu 300, gdzie niewielka siła angażuje się w konflikt z wielką potęgą w ostatnim rozpaczliwym starciu. Ponadto trzeci epizod ostatecznie kończy fabułę rozpoczętą w StarCraft i kontynuowaną w StarCraft II, a „wszystkie główne postacie doczekały się satysfakcjonującej konkluzji”. Jednakże ze względu na status samodzielnego dodatku historia została napisana w taki sposób, aby ci, którzy nie grali w poprzednie części niczego nie stracili. Trzeci dodatek dodał również tryb Misji w trybie współpracy. Dwóch graczy wybiera dla siebie Dowódce, z czego każy ma inny zestaw specjalnych umiejętności i we dwóch starają się spełnić wszystkie wymogi zwycięstwa. Na chwile obecną w grze znajduje się 16 dowódców:

• Terranie – Jim Raynor, Rory Swann, Nova Terra, Mira Han oraz Matt Horner, Tychus Findlay
• Zergi – Sarah Kerrigan, Zagara, Abathur, Alexiei Stukov, Dehaka
• Protossi – Artanis, Vorazun, Karax, Alarak, Talandar, Zeratul

Dzięki temu, że pierwsza część trylogii w 2017 roku przeszła na model Free to Play Starcratf zyskał jeszcze większą popularność wśród graczy.

Zostaw komentarz

Warcraft, czyli od RTSa do MMORPG.

Zarys i początki serii Warcraft

Fabuła gier z tej serii opiera się na konflikcie między wojskami orków i ludzi (Warcraft: Orcs & Humans) rozwiniętego w grze Warcraft II: Tides of Darkness do konfliktu między Hordą złożoną z orków, trolli, ogrów oraz goblinów a Przymierzem złożonym z ludzi, elfów, krasnoludów oraz gnomów. W późniejszych częściach do walk włączają się także nocne elfy, taureni, nieumarli, krwawe elfy oraz rasa draenei.

Gry z serii były wielokrotnie nagradzane, m.in. tytułem najlepszej gry strategicznej roku.

Jedną z odsłon serii Warcraft jest gra typu MMORPG – World of Warcraft, która doczekała się sześciu oficjalnych dodatków (The Burning Crusade, Wrath of the Lich King, Cataclysm, Mists of Pandaria, Warlords of Draenor, Legion, Battle for Azeroth).

Warcraft: Orcs & Humans – komputerowa gra strategiczna czasu rzeczywistego wydana w 1994 roku przez firmę Blizzard, będąca pierwszą częścią popularnego cyklu Warcraft – doczekała się dwóch kontynuacji, Warcraft II: Tides of Darkness, i Warcraft III: Reign of Chaos, a także jednego MMORPG-a, World of Warcraft. Akcja gry rozgrywa się w fantastycznym świecie Azeroth zamieszkiwanym przez orków i ludzi. Kanwą gry jest walka tych dwóch nacji, w której można opowiedzieć się po każdej ze stron konfliktu. Warcraft dzieje się w okresie znanym jako The Great War. Orkowie sformowali Hordę, która z pomocą ludzkiego maga Medivha najechała na ludzkie królestwo Azeroth. Ludzie musieli uciec na północ do Lordaeronu. Gra zawiera łącznie 12 scenariuszy dla każdej rasy, rozgrywających się w różnych miejscach Azeroth, takich jak lasy, mroczne podziemia czy bagna.

Fale CIemności

Warcraft II: Tides of Darkness – strategiczna gra czasu rzeczywistego wydana w 1995 roku przez firmę Blizzard, będąca drugą częścią cyklu Warcraft. Akcja gry rozgrywa się w fantastycznym świecie Azeroth zamieszkiwanym przez orków i ludzi. Kanwą gry jest walka tych dwóch nacji, w której można opowiedzieć się po każdej ze stron konfliktu. Gra została przeportowana przez Electronic Arts na PlayStation i Segę Saturn. Ze względu na specyfikę konsoli brak w tym wydaniu opcji gry wieloosobowej. W tej części gry naród Azeroth, pokonany przez orków, ucieka przez Wielkie Morze do Lordaeron, szukając pomocy u władcy tej krainy. Zostaje zawiązane Przymierze Lordaeron, do którego dołączają się także elfy i krasnoludy, a którego celem jest wypędzenie hordy orków z Azeroth z powrotem do ich macierzystego świata, Draenoru. Czy im się to uda, czy też Horda podbije cały kontynent – to zależy od gracza.

Warcraft III – ostatni wielki RTS

Od zakończenia wojny minęło 15 lat. Horda została ostatecznie rozgromiona, a Przymierze mogło dalej powrócić do swoich zajęć, choć zaczęło tracić swój dotychczasowy pęd. Orkowie jednak wciąż przetrwali. Niedobitki zebrały się w ukryciu. Młody wódz Thrall miał wizję, w której widział nadchodzący „ogień”. Nasłał ją prorok, który nakazał mu podróż na zachód, do legendarnych krain Kalimdoru. Thrall uwalnia swojego przyjaciela Groma Hellscreama i wyrusza na zachód do Kalimdoru.

Tymczasem ten sam prorok przylatuje (potrafi przyjąć postać kruka) na zebranie ludzi w sprawie tajemniczej plagi, która dotknęła krainy północy. Przynosi on ostrzeżenie o nadchodzącym końcu ludzkości i potrzebie wędrówki do Kalimdoru. Zostaje jednak wyrzucony. W tym samym czasie książę Arthas, paladyn, syn króla Terenasa, spotyka się z Utherem. Przynosi wieści o planowanym ataku klanu Orków Czarnej Skały na bezbronne miasto. Uther powierza zadanie Arthasowi, któremu obrona miasta się powodzi, niestety pojmano kilku wieśniaków. Po kolejnych walkach z orkami, Arthas zaniepokojony jest wezwaniem demonów, którego dokonał jeden z przywódców Czarnej Skały. Wkrótce wraz z przyjaciółką Jainą Proudmoore wędruje do krain północy. Tam odkrywa nowych wrogów. Są to nieumarli. Nekromanta Kel’Thuzad przyznaje się do rozesłania plagi. Wkrótce ginie z rąk Arthasa. Plaga atakuje mieszkańców Lordaeronu, zamieniając ich w zombie. Wkrótce młody paladyn walczy z upiornym władcą Mal Ganisem o dusze mieszkańców Stratholme. Wpada jednocześnie w konflikt ze swoim dawnym przyjacielem i przełożonym Utherem. Po rzezi Arthas wyrusza do krain Northrend z Kapitanem, tam gdzie Mal Ganis obiecywał mu spotkanie. Na miejscu spotyka Muradina, króla gór. Przybył on, aby zbadać legendę o Ostrzu Mrozu. Arthas zobaczył w tej broni sposób na pozbycie się Mal Ganisa i zniszczenie nieumarłych. W czasie prób zdobycia Ostrza coraz bardziej stacza się z drogi paladynów i staje się mściwy. Nie dopuszcza do myśli, że własny ojciec wysłał za nim pościg. W końcu zdobywa Ostrze Mrozu, kosztem życia Muradina. Po zabiciu Mal Ganisa, odchodzi na pustkowie. Miecz zdobył całkowitą władzę nad jego duszą. Po powrocie do domu zabija ojca, co doprowadza Lordaeron do chaosu.

Arthas stracił resztki człowieczeństwa. W końcu spotyka się z innym Upiornym Władcą, Tichondriusem. Wykonuje jego polecenia. W czasie misji zdobycia urny, w której mógłby przechować szczątki niegdyś zabitego Kel’Thuzada, Arthas zabija Uthera. Następnie wyrusza do krain elfów, gdzie znajduje się jedyne miejsce umożliwiające powrót nekromanty do życia. Pomimo oporu ze strony elfów dowodzonych przez Sylvanas Windrunner, Miasto Wysokich Elfów, Silvermoon zostaje spustoszone, a Kel’Thuzad wraca pod postacią lisza. Wyjaśnia on prawdziwy powód przybycia nieumarłych do Azeroth. Mówi, że to wszystko jest tylko przygotowaniem do przybycia na ziemię demonów z Płonącego Legionu, na czele z ich panem Archimondem. Po wielu walkach z czarodziejami, Kel’Thuzadowi udaje się przyzwać mrocznego pana. Ten jednak daje władze upiornym władcom, konkurentom Arthasa i Kel’Thuzada. Mag uważa jednak to za część planu Króla Lisza. Jedno z największych miast Lordaeronu zostaje zniszczonych, a kraina ludzi zostaje skazana na zniszczenie.

W tym samym czasie na brzegi Kalimdoru przybywają orkowie. Ich flotę rozdzielił sztorm, więc Thrall początkowo dysponuje małym oddziałem. Próbuje zyskać jakąś informację o Gromie. W czasie podróży napotyka na „konioludzi”, którzy okazują się wrogo nastawieni do przybyszów. Zabijają również tutejszych tubylców. Po walkach, Thrall spotyka starego Wodza Taurenów, Cairne`a. Ten mówi młodemu przywódcy o wyroczni, która może pomóc orkom odnaleźć ich przeznaczenie. Prosi też o pomoc w ochronie konwoju, który wędruje do lepszych krain, w których taureni będą mogli żyć z dala od wrogów. Po tym wszystkim Thrall natyka się na Groma, walczącego z ludźmi. Podobno przywędrowali tutaj wraz z orkami. Thrall nie chce denerwować ludzkiej ekspedycji i przestrzega Groma przed atakiem na nich. Ten jednak postępuje na przekór. Wkrótce potem wodzowie rozdzielają się. Thrall wędruje wraz z Cairnem do wyroczni, a Grom musi zbudować bazę na obrzeżach lasu. Okazuje się, że las ten jest pod pieczą Nocnych Elfów. Od razu elfy uznały za świętokradztwo niszczenie lasów Ashenvale i wydały wyrok na orki. Tymczasem do krainy przybywa po 10 tys. lat Mannoroth. Chce odnowić przymierze krwi zawarte niegdyś z orkami. Ma w tym własny cel, gdyż chce zemścić się na Cenariusie, półbogu Nocnych Elfów. Spragnieni krwi orkowie na czele z Gromem, wypijają splugawioną krwią demona wodę ze źródła, stając się Orkami Chaosu. Zabijają Cenariusa, ułatwiając drogę Płonącemu Legionowi.

W tym samym czasie Thrall za pomocą Wiwern dostaje się do wyroczni. Okazuje się, że porady szuka tu też Jaina, przywódczyni ekspedycji ludzi. Wyrocznią okazuje się być kruczy prorok. Twierdzi on, że ich przeznaczeniem jest połączyć siły i pokonać Legion.

Zjednoczone siły ludzi i orków przybywają pod lasy Ashenvale. Thrall dowiaduje się o szaleństwie Groma i postanawia mu pomóc. Zaklina jego duszę w krysztale i po oczyszczeniu, Grom wraca do swojej postaci. Po tym wszystkim, obaj przywódcy orków postanawiają raz na zawsze uwolnić się spod władzy demonów. Mannoroth ginie pod ciosami Groma, który sam umiera.Orkowie zostają raz na zawsze wyzwoleni. Mimo to wędrują dalej do Ashenvale, doprowadzając tym samym Nocne Elfy do furii.

Tyrande, kapłanka księżyca, z niepokojem obserwowała pochód Przymierza i Hordy do świętych lasów. Podczas wędrówki została zaatakowana przez posłańców Płonącego Legionu i Spotyka Archimonde’a. Ostatecznie udaje jej się wymknąć. Podejmuje decyzję o obudzeniu druidów. Najpierw, z pomocą rogu Cenariusa, obudziła swojego kochanka, Furiona. Następnie, uciekając przed plagą niszczącą las, obudzili Druidów Pazurów. Z kolei potem nadszedł czas na pobudkę Druidów Szponów. Podczas wędrówki podziemiami, dochodzi do małej sprzeczki między Furionem a Tyrande, wskutek czego rozdzielili się. Strażnik Gaju powędrował spełnić misję, a Kapłanka uwolnić brata Furiona, ekscentrycznego Łowcę Demonów Illidana, uwięzionego przez ponad 10 tysięcy lat. Furion tymczasem napotyka przeszkodę w postaci przemienionych w niedźwiedzie Druidów Szponów. Ostatecznie udaje mu się uwolnić ich ze zwierzęcych form i zdobyć pomoc.

Uwolniony Illidan napotyka na Arthasa. Rycerz prosi go o zniszczenie artefaktu, który miał odpowiadać za splugawienie lasu. Illidan spełnia jego prośbę i zyskuje postać demona. Następnie wyruszył zabić Tichondriusa. Przypłacił to jednak kosztem własnej duszy. Następnie zostaje wypędzony przez swojego brata.

Prorok Medivh organizuje spotkanie trzech zwaśnionych ras. Przedstawia swój prawdziwy cel. Wkrótce potem zjednoczone siły ludzi, orków i nocnych elfów niszczą Płonący Legion. Lord Archimonde wpada w zastawioną przez Furiona pułapkę na górze Hyjal, dzięki czemu Drzewo Świata było już bezpieczne.

Najpopularniejsze MMORPG – World of Warcraft

Wydarzenia World of Warcraft dzieją się kilka lat po wydarzeniach z Warcraft III: The Frozen Throne. Po przejściu Legionu i Plagi, świat jest zrujnowany. Część Plagi zbuntowała się i założyła własne miasto – The Undercity. Tytułują się mianem Opuszczonych (ang. Forsaken), a ich liderką jest była dowódczyni wojsk obronnych Silvermoon City – Sylvanas Windrunner. Gnomy ewakuowały ze swojej stolicy – Gnomeregan z powodu skażenia toksycznym gazem produkcji doradcy króla – Mekgineera Thermaplugga i zamieszkały z Krasnoludami w Ironforge. Zaś ludzie pod dowództwem Króla Variana Wrynna za swą stolicę uznali Stormwind City w samym sercu Elwynn Forest.

Świat gry

Świat gry podzielony został na kilka stref – świat Azeroth, w skład którego wchodzą kontynenty Kalimdor i Wschodnie Królestwa (ang. Eastern Kingdoms), inny świat – Outland(dodany w dodatku The Burning Crusade), trzeci (dodany w dodatku Wrath of the Lich King) kontynent Northrend, czwarty – Pandaria (pojawił się wraz z dodatkiem Mists of Pandaria), piąty – Draenor (dodany w dodatku Warlords of Draenor), szósty – Broken Isles (dodany w dodatku Legion) oraz dwa kolejne – Kul Tiras dla przymierza i Zandalar dla hordy (dodane w dodatku Battle for Azeroth). Każda rasa zaczyna grę na jednym z dwóch kontynentów: Kalimdorze lub Wschodnich Królestwach (w dodatku Mists of Pandariadodano trzeci obszar startowy – Wędrującą Wyspę). Przemieszczać się pomiędzy kontynentami można dość swobodnie, jednak należy zauważyć, że niektóre trasy są specyficzne dla danej frakcji. Środkami transportu pomiędzy kontynentami są statki lub sterowce goblińskie (zeppeliny). Transport kontynentalny to różnej maści gryfony, wyverny czy statki powietrzne jak i portale umieszczone w miastach Dalaran czy Shattrath. Specyficznym środkiem trasportu jest rodzaj metra (Deeprun Tram) kursującego pomiędzy stolicami Przymierza: Stormwind i Ironforge.

Każdy kontynent został podzielony na wiele mniejszych krain, które różnią się scenerią, poziomami potworów, miastami oraz innymi szczegółami (np. strefa dla graczy PvP). Wśród wszystkich krain świata World of Warcraft, 12 pozostaje dostępnych dla frakcji – 6 dla hordy i 6 dla sojuszu. Są to strefy startowe, w których zaczyna się rozgrywkę (każda rasa ma własną). W świecie Azeroth jest 13 stolic – po 5 na frakcję, oraz 3 neutralne, w których członkowie Przymierza i Hordy nie mogą się atakować.

Lista dodatków do World of Warcraft:

World of Warcraft: The Burning Crusade — 2007

World of Warcraft: Wrath of the Lich King — 2008

World of Warcraft: Cataclysm — 2010

World of Warcraft: Mists of Pandaria — 2012

World of Warcraft: Warlords of Draenor — 2014

World of Warcraft: Legion —2016

World of Warcraft: Battle for Azeroth — 2018

Pomimo już 14 lat na karku WoW nadal jest najpopularniejszym MMORPG na świecie.

Zostaw komentarz

Diablo – od miłości do nienawiści.

Początki Diablo

Diablo – seria gier komputerowych z gatunku hack and slash wyprodukowanych i wydanych przez firmę Blizzard Entertainment.

Pierwsze prace nad grą pod roboczym tytułem „Diablo” rozpoczęły się w 1995 roku. Rozwojem gry zajmowało się małe studio projektowe pod nazwą Condor Games (później Blizzard North) założone w 1993 roku przez takie osoby jak Max Schaefer, Erich Schaefer i David Brevik. Początkowo miała to być jednoosobowa, turowa gra RPG. Firma poszukiwała wydawcy, aż natrafiła na Blizzard Entertainment. Nowy wydawca zrezygnował z trybu turowego na rzecz walki w czasie rzeczywistym. Jak się później okazało była to kluczowa decyzja, która wpłynęła na charakterystyczną rozgrywkę dla tej serii. Prace nad grą przeciągały się do tego stopnia, że nie udało się jej wydać na planowany termin świąt Bożego Narodzenia w 1996 roku. W ciągu roku sprzedano ponad 750,000 kopii gry, a GameSpot ogłosił Diablo grą roku 1996.

Przełomowy sequel

Diablo II – kontynuacja gry typu RPG-hack and slash Diablo, wyprodukowana przez Blizzard North i wydana przez Blizzard Entertainment 29 czerwca 2000 roku. Polskim dystrybutorem jest CD Projekt. W 2012 roku została uznana przez tygodnik Time za jedną z najlepszych gier, jakie kiedykolwiek stworzono. W 2015 roku gra zajęła pierwsze miejsce na liście 25 najlepszych gier hack and slash według serwisu Gry-Online. Fabuła jest dużo bardziej rozbudowana niż ta w pierwszej części.

Zło przetrwało. Tytułowy przeciwnik Pan Grozy powrócił i ponownie stawiamy czoła jemu i jego sługom. Akcja gry toczy się w nieodległej przyszłości po wydarzeniach z pierwszej części Diablo. Bohater rozpoczyna swoją przygodę w obozowisku Łotrzyc w prowincji Entsteig, gdzie od razu dowiaduje się o mocach zła jakie nawiedziły świat Sanktuarium. Bohater po wcześniejszym uratowaniu Deckarda Caina (jedno z zadań w grze) musi zmierzyć się z jeszcze potężniejszym Diablo, który opanował ciało swojego pogromcy, w Tristram. Diablo jako Mroczny Wędrowiec opuszcza Tristram, zabierając ze sobą po drodze Mariusa. Następnie udaje się przez przełęcz i próbuje uwolnić swoich braci: Baala, uwięzionego w ciele maga Tal-Rashy i Mefisto, który jest uwięziony w podziemiach świątynnej części Kurast. Zadaniem gracza jest zabicie Diablo i jego braci. Gra zawierała też bardzo ciekawego easter egga w postaci Krowiego Poziomu.

Sekretny Krowi Poziom (ang. Secret Cow Level) powstał w wyniku legendy, jaka krążyła w Internecie na temat pierwszej części Diablo. Plotka ta powstała z powodu umieszczenia w wiosce Tristram, w której toczy się akcja pierwszej części gry bez żadnego powodu stada krów i głosiła, że po kliknięciu na krowy odpowiednią liczbę razy, można otworzyć portal prowadzący do specjalnego, tajnego poziomu. Aby uciąć plotki na temat Krowiego Poziomu, Blizzard umieścił w grze StarCraft kod brzmiący „There Is No Cow Level” („Nie Ma Krowiego Poziomu”).

Ostatecznie Sekretny Krowi Poziom wprowadzono w Diablo II. Można się do niego dostać po zabiciu Diablo lub Baala, a wypełniony jest potworami nazywanymi Piekielnymi Krowami.

Ślepy zaułek dla Diablo, czyli część trzecia

Akcja gry ma miejsce dwadzieścia lat po wydarzeniach z Diablo II. Ludzie zapomnieli o wydarzeniach z przeszłości. Mefisto, Diablo i Baal zostali pokonani, ale Kamień Świata, który chronił Sanktuarium przed siłami zarówno niebios, jak i piekieł, został zniszczony. Gdy Deckard Cain powraca do ruin katedry w Tristram, tajemnicza kometa spada z nieba w to samo miejsce, gdzie niegdyś pojawił się Diablo, co po raz kolejny obudziło armie demonów. Okazuje się jednak iż kometą, która tak naprawdę spadła z nieba, jest człowiek, były archanioł z królestwa niebios – Tyrael, występujący w grze Diablo II. Informuje on protagonistę, że nadciąga niebezpieczeństwo. Ostatni władcy piekieł, Belial i Azmodan, szykują inwazję na świat. Celem gracza jest zdobycie Czarnego Kamienia Dusz, dzięki któremu wszyscy władcy demonów zostaną uwięzieni w jednym ciele, a następnie jego zniszczenie. Pomimo dużej sprzedaży gra była krytykowana ze względu na swoją kreskówkową grafikę oraz masę błędów. Najgorzej wspominany jest felerny dom aukcyjny.

Zostaw komentarz