Warcraft, czyli od RTSa do MMORPG.

Zarys i początki serii Warcraft

Fabuła gier z tej serii opiera się na konflikcie między wojskami orków i ludzi (Warcraft: Orcs & Humans) rozwiniętego w grze Warcraft II: Tides of Darkness do konfliktu między Hordą złożoną z orków, trolli, ogrów oraz goblinów a Przymierzem złożonym z ludzi, elfów, krasnoludów oraz gnomów. W późniejszych częściach do walk włączają się także nocne elfy, taureni, nieumarli, krwawe elfy oraz rasa draenei.

Gry z serii były wielokrotnie nagradzane, m.in. tytułem najlepszej gry strategicznej roku.

Jedną z odsłon serii Warcraft jest gra typu MMORPG – World of Warcraft, która doczekała się sześciu oficjalnych dodatków (The Burning Crusade, Wrath of the Lich King, Cataclysm, Mists of Pandaria, Warlords of Draenor, Legion, Battle for Azeroth).

Warcraft: Orcs & Humans – komputerowa gra strategiczna czasu rzeczywistego wydana w 1994 roku przez firmę Blizzard, będąca pierwszą częścią popularnego cyklu Warcraft – doczekała się dwóch kontynuacji, Warcraft II: Tides of Darkness, i Warcraft III: Reign of Chaos, a także jednego MMORPG-a, World of Warcraft. Akcja gry rozgrywa się w fantastycznym świecie Azeroth zamieszkiwanym przez orków i ludzi. Kanwą gry jest walka tych dwóch nacji, w której można opowiedzieć się po każdej ze stron konfliktu. Warcraft dzieje się w okresie znanym jako The Great War. Orkowie sformowali Hordę, która z pomocą ludzkiego maga Medivha najechała na ludzkie królestwo Azeroth. Ludzie musieli uciec na północ do Lordaeronu. Gra zawiera łącznie 12 scenariuszy dla każdej rasy, rozgrywających się w różnych miejscach Azeroth, takich jak lasy, mroczne podziemia czy bagna.

Fale CIemności

Warcraft II: Tides of Darkness – strategiczna gra czasu rzeczywistego wydana w 1995 roku przez firmę Blizzard, będąca drugą częścią cyklu Warcraft. Akcja gry rozgrywa się w fantastycznym świecie Azeroth zamieszkiwanym przez orków i ludzi. Kanwą gry jest walka tych dwóch nacji, w której można opowiedzieć się po każdej ze stron konfliktu. Gra została przeportowana przez Electronic Arts na PlayStation i Segę Saturn. Ze względu na specyfikę konsoli brak w tym wydaniu opcji gry wieloosobowej. W tej części gry naród Azeroth, pokonany przez orków, ucieka przez Wielkie Morze do Lordaeron, szukając pomocy u władcy tej krainy. Zostaje zawiązane Przymierze Lordaeron, do którego dołączają się także elfy i krasnoludy, a którego celem jest wypędzenie hordy orków z Azeroth z powrotem do ich macierzystego świata, Draenoru. Czy im się to uda, czy też Horda podbije cały kontynent – to zależy od gracza.

Warcraft III – ostatni wielki RTS

Od zakończenia wojny minęło 15 lat. Horda została ostatecznie rozgromiona, a Przymierze mogło dalej powrócić do swoich zajęć, choć zaczęło tracić swój dotychczasowy pęd. Orkowie jednak wciąż przetrwali. Niedobitki zebrały się w ukryciu. Młody wódz Thrall miał wizję, w której widział nadchodzący „ogień”. Nasłał ją prorok, który nakazał mu podróż na zachód, do legendarnych krain Kalimdoru. Thrall uwalnia swojego przyjaciela Groma Hellscreama i wyrusza na zachód do Kalimdoru.

Tymczasem ten sam prorok przylatuje (potrafi przyjąć postać kruka) na zebranie ludzi w sprawie tajemniczej plagi, która dotknęła krainy północy. Przynosi on ostrzeżenie o nadchodzącym końcu ludzkości i potrzebie wędrówki do Kalimdoru. Zostaje jednak wyrzucony. W tym samym czasie książę Arthas, paladyn, syn króla Terenasa, spotyka się z Utherem. Przynosi wieści o planowanym ataku klanu Orków Czarnej Skały na bezbronne miasto. Uther powierza zadanie Arthasowi, któremu obrona miasta się powodzi, niestety pojmano kilku wieśniaków. Po kolejnych walkach z orkami, Arthas zaniepokojony jest wezwaniem demonów, którego dokonał jeden z przywódców Czarnej Skały. Wkrótce wraz z przyjaciółką Jainą Proudmoore wędruje do krain północy. Tam odkrywa nowych wrogów. Są to nieumarli. Nekromanta Kel’Thuzad przyznaje się do rozesłania plagi. Wkrótce ginie z rąk Arthasa. Plaga atakuje mieszkańców Lordaeronu, zamieniając ich w zombie. Wkrótce młody paladyn walczy z upiornym władcą Mal Ganisem o dusze mieszkańców Stratholme. Wpada jednocześnie w konflikt ze swoim dawnym przyjacielem i przełożonym Utherem. Po rzezi Arthas wyrusza do krain Northrend z Kapitanem, tam gdzie Mal Ganis obiecywał mu spotkanie. Na miejscu spotyka Muradina, króla gór. Przybył on, aby zbadać legendę o Ostrzu Mrozu. Arthas zobaczył w tej broni sposób na pozbycie się Mal Ganisa i zniszczenie nieumarłych. W czasie prób zdobycia Ostrza coraz bardziej stacza się z drogi paladynów i staje się mściwy. Nie dopuszcza do myśli, że własny ojciec wysłał za nim pościg. W końcu zdobywa Ostrze Mrozu, kosztem życia Muradina. Po zabiciu Mal Ganisa, odchodzi na pustkowie. Miecz zdobył całkowitą władzę nad jego duszą. Po powrocie do domu zabija ojca, co doprowadza Lordaeron do chaosu.

Arthas stracił resztki człowieczeństwa. W końcu spotyka się z innym Upiornym Władcą, Tichondriusem. Wykonuje jego polecenia. W czasie misji zdobycia urny, w której mógłby przechować szczątki niegdyś zabitego Kel’Thuzada, Arthas zabija Uthera. Następnie wyrusza do krain elfów, gdzie znajduje się jedyne miejsce umożliwiające powrót nekromanty do życia. Pomimo oporu ze strony elfów dowodzonych przez Sylvanas Windrunner, Miasto Wysokich Elfów, Silvermoon zostaje spustoszone, a Kel’Thuzad wraca pod postacią lisza. Wyjaśnia on prawdziwy powód przybycia nieumarłych do Azeroth. Mówi, że to wszystko jest tylko przygotowaniem do przybycia na ziemię demonów z Płonącego Legionu, na czele z ich panem Archimondem. Po wielu walkach z czarodziejami, Kel’Thuzadowi udaje się przyzwać mrocznego pana. Ten jednak daje władze upiornym władcom, konkurentom Arthasa i Kel’Thuzada. Mag uważa jednak to za część planu Króla Lisza. Jedno z największych miast Lordaeronu zostaje zniszczonych, a kraina ludzi zostaje skazana na zniszczenie.

W tym samym czasie na brzegi Kalimdoru przybywają orkowie. Ich flotę rozdzielił sztorm, więc Thrall początkowo dysponuje małym oddziałem. Próbuje zyskać jakąś informację o Gromie. W czasie podróży napotyka na „konioludzi”, którzy okazują się wrogo nastawieni do przybyszów. Zabijają również tutejszych tubylców. Po walkach, Thrall spotyka starego Wodza Taurenów, Cairne`a. Ten mówi młodemu przywódcy o wyroczni, która może pomóc orkom odnaleźć ich przeznaczenie. Prosi też o pomoc w ochronie konwoju, który wędruje do lepszych krain, w których taureni będą mogli żyć z dala od wrogów. Po tym wszystkim Thrall natyka się na Groma, walczącego z ludźmi. Podobno przywędrowali tutaj wraz z orkami. Thrall nie chce denerwować ludzkiej ekspedycji i przestrzega Groma przed atakiem na nich. Ten jednak postępuje na przekór. Wkrótce potem wodzowie rozdzielają się. Thrall wędruje wraz z Cairnem do wyroczni, a Grom musi zbudować bazę na obrzeżach lasu. Okazuje się, że las ten jest pod pieczą Nocnych Elfów. Od razu elfy uznały za świętokradztwo niszczenie lasów Ashenvale i wydały wyrok na orki. Tymczasem do krainy przybywa po 10 tys. lat Mannoroth. Chce odnowić przymierze krwi zawarte niegdyś z orkami. Ma w tym własny cel, gdyż chce zemścić się na Cenariusie, półbogu Nocnych Elfów. Spragnieni krwi orkowie na czele z Gromem, wypijają splugawioną krwią demona wodę ze źródła, stając się Orkami Chaosu. Zabijają Cenariusa, ułatwiając drogę Płonącemu Legionowi.

W tym samym czasie Thrall za pomocą Wiwern dostaje się do wyroczni. Okazuje się, że porady szuka tu też Jaina, przywódczyni ekspedycji ludzi. Wyrocznią okazuje się być kruczy prorok. Twierdzi on, że ich przeznaczeniem jest połączyć siły i pokonać Legion.

Zjednoczone siły ludzi i orków przybywają pod lasy Ashenvale. Thrall dowiaduje się o szaleństwie Groma i postanawia mu pomóc. Zaklina jego duszę w krysztale i po oczyszczeniu, Grom wraca do swojej postaci. Po tym wszystkim, obaj przywódcy orków postanawiają raz na zawsze uwolnić się spod władzy demonów. Mannoroth ginie pod ciosami Groma, który sam umiera.Orkowie zostają raz na zawsze wyzwoleni. Mimo to wędrują dalej do Ashenvale, doprowadzając tym samym Nocne Elfy do furii.

Tyrande, kapłanka księżyca, z niepokojem obserwowała pochód Przymierza i Hordy do świętych lasów. Podczas wędrówki została zaatakowana przez posłańców Płonącego Legionu i Spotyka Archimonde’a. Ostatecznie udaje jej się wymknąć. Podejmuje decyzję o obudzeniu druidów. Najpierw, z pomocą rogu Cenariusa, obudziła swojego kochanka, Furiona. Następnie, uciekając przed plagą niszczącą las, obudzili Druidów Pazurów. Z kolei potem nadszedł czas na pobudkę Druidów Szponów. Podczas wędrówki podziemiami, dochodzi do małej sprzeczki między Furionem a Tyrande, wskutek czego rozdzielili się. Strażnik Gaju powędrował spełnić misję, a Kapłanka uwolnić brata Furiona, ekscentrycznego Łowcę Demonów Illidana, uwięzionego przez ponad 10 tysięcy lat. Furion tymczasem napotyka przeszkodę w postaci przemienionych w niedźwiedzie Druidów Szponów. Ostatecznie udaje mu się uwolnić ich ze zwierzęcych form i zdobyć pomoc.

Uwolniony Illidan napotyka na Arthasa. Rycerz prosi go o zniszczenie artefaktu, który miał odpowiadać za splugawienie lasu. Illidan spełnia jego prośbę i zyskuje postać demona. Następnie wyruszył zabić Tichondriusa. Przypłacił to jednak kosztem własnej duszy. Następnie zostaje wypędzony przez swojego brata.

Prorok Medivh organizuje spotkanie trzech zwaśnionych ras. Przedstawia swój prawdziwy cel. Wkrótce potem zjednoczone siły ludzi, orków i nocnych elfów niszczą Płonący Legion. Lord Archimonde wpada w zastawioną przez Furiona pułapkę na górze Hyjal, dzięki czemu Drzewo Świata było już bezpieczne.

Najpopularniejsze MMORPG – World of Warcraft

Wydarzenia World of Warcraft dzieją się kilka lat po wydarzeniach z Warcraft III: The Frozen Throne. Po przejściu Legionu i Plagi, świat jest zrujnowany. Część Plagi zbuntowała się i założyła własne miasto – The Undercity. Tytułują się mianem Opuszczonych (ang. Forsaken), a ich liderką jest była dowódczyni wojsk obronnych Silvermoon City – Sylvanas Windrunner. Gnomy ewakuowały ze swojej stolicy – Gnomeregan z powodu skażenia toksycznym gazem produkcji doradcy króla – Mekgineera Thermaplugga i zamieszkały z Krasnoludami w Ironforge. Zaś ludzie pod dowództwem Króla Variana Wrynna za swą stolicę uznali Stormwind City w samym sercu Elwynn Forest.

Świat gry

Świat gry podzielony został na kilka stref – świat Azeroth, w skład którego wchodzą kontynenty Kalimdor i Wschodnie Królestwa (ang. Eastern Kingdoms), inny świat – Outland(dodany w dodatku The Burning Crusade), trzeci (dodany w dodatku Wrath of the Lich King) kontynent Northrend, czwarty – Pandaria (pojawił się wraz z dodatkiem Mists of Pandaria), piąty – Draenor (dodany w dodatku Warlords of Draenor), szósty – Broken Isles (dodany w dodatku Legion) oraz dwa kolejne – Kul Tiras dla przymierza i Zandalar dla hordy (dodane w dodatku Battle for Azeroth). Każda rasa zaczyna grę na jednym z dwóch kontynentów: Kalimdorze lub Wschodnich Królestwach (w dodatku Mists of Pandariadodano trzeci obszar startowy – Wędrującą Wyspę). Przemieszczać się pomiędzy kontynentami można dość swobodnie, jednak należy zauważyć, że niektóre trasy są specyficzne dla danej frakcji. Środkami transportu pomiędzy kontynentami są statki lub sterowce goblińskie (zeppeliny). Transport kontynentalny to różnej maści gryfony, wyverny czy statki powietrzne jak i portale umieszczone w miastach Dalaran czy Shattrath. Specyficznym środkiem trasportu jest rodzaj metra (Deeprun Tram) kursującego pomiędzy stolicami Przymierza: Stormwind i Ironforge.

Każdy kontynent został podzielony na wiele mniejszych krain, które różnią się scenerią, poziomami potworów, miastami oraz innymi szczegółami (np. strefa dla graczy PvP). Wśród wszystkich krain świata World of Warcraft, 12 pozostaje dostępnych dla frakcji – 6 dla hordy i 6 dla sojuszu. Są to strefy startowe, w których zaczyna się rozgrywkę (każda rasa ma własną). W świecie Azeroth jest 13 stolic – po 5 na frakcję, oraz 3 neutralne, w których członkowie Przymierza i Hordy nie mogą się atakować.

Lista dodatków do World of Warcraft:

World of Warcraft: The Burning Crusade — 2007

World of Warcraft: Wrath of the Lich King — 2008

World of Warcraft: Cataclysm — 2010

World of Warcraft: Mists of Pandaria — 2012

World of Warcraft: Warlords of Draenor — 2014

World of Warcraft: Legion —2016

World of Warcraft: Battle for Azeroth — 2018

Pomimo już 14 lat na karku WoW nadal jest najpopularniejszym MMORPG na świecie.

 

Zostaw komentarz

Tagi: